"Nieuwegein en ik zijn samen opgegroeid, ik ben precies twee jaar ouder dan mijn woonplaats die in 2021 vijftig jaar wordt :-) De eerste paal voor het nieuwe gemeentehuis en daarmee ook voor het nieuwe stadshart van Nieuwegein ging in 1974 de grond in. Ter gelegenheid van deze feestelijke gebeurtenis mocht ik met mijn zus de vrouw van de commissaris van de koningin een boeketje aanbieden."
- Aan het einde van de Ritsemalaan stond mijn -al lang geleden afgebroken- basisschool, de St. Nicolaasschool. Met het schoolplein en de ingang links en rechts het multifunctionele lokaal voor handenarbeid en schoolfeestjes (schuifelen met gestrekte armen). (nu een Reinaerde locatie)
- Gymmen deden we in gymzaal De Springbok aan de Professor Doctor Hesselaan waar we lopend naartoe gingen, twee aan twee en hand in hand. Voor de gymzaal stond een hoog betonblok met een kunstwerk erop waar ijzeren kettingen onder bungelden. Daar kon je lekker op klimmen en schommelen als je moest wachten. (nu een moskee)
- Zwemles kregen we met de hele klas in zwembad de Schoolslag. En daarna stond wekelijks thuis macaroni met boterhamworst, tomatenpuree en ananas op het menu. Aanschuiven met natte haren en de chloorlucht nog in mijn neus. (later zat Gold’s Gym er en nu staat er een appartementencomplex)
- Bij gebrek aan een theater voerden we onze eindmusical op in De Lantaern, net echt! Ik was ontzettend zenuwachtig. We speelden ‘volwassenen’ dus leende ik kleding en make-up van mijn moeder. De krant maakte foto’s, een afdruk ervan kon ik later even verderop aan de Herenstraat 72 bij de fotograaf ophalen. (nu wordt De Lantaern omgebouwd tot appartementen)
- Ik was een echte boekenwurm. Vrijwel elke week ging ik dan ook op woensdagmiddag naar de bibliotheek voor een verse voorraad boeken. Die heerlijke bieb bevond zich in het toen nog niet afgebrande De Baten (nu appartementencomplex De Nieuwe Baten)
- Het politiebureau zat aan de Pr. Dr.Claylaan, ik zwaaide altijd naar de oude mevrouw die ernaast woonde.
- Mijn middelbare school, het Cals College, was de enige in Nieuwegein dus de keuze was niet moeilijk. Het Cals stond in een soort niemandsland, omgeven door braakliggend terrein en weilanden. Het Cals staat er nog, maar het weidse uitzicht is verdwenen. Net als de passage en eigenlijk het grootste deel van de school door een grote brand en diverse verbouwingen en uitbreidingen. Alleen de zitkuil is nog origineel.
- In boerderij De Middenhof zat een heel chic restaurant waar we een keer aten, het was de tijd van de exquise liflafjes. Best lekker maar na afloop hebben we thuis toch maar de frituurpan aangezet om onze honger te stillen.
- Soms namen mijn ouders ons mee naar wegrestaurant Rick, aan de A2 ter hoogte van de Nedereindseweg. Vooral hun uitgebreide ijskaart herinner ik mij nog goed. (afgebrand, nu staan de ‘witte huizen’ er)
- We hadden onze eigen carnavalsoptocht in Nieuwegein, en aan het einde van de zomer was de jeugdwielerronde op de Herenstraat vaste prik.
- De molen stond nog gewoon naast de brug tegenover Karwei.
- Als puber zong ik in het jongerenkoor van de St. Nicolaaskerk. Dat ging niet zozeer om zingen (al was dat ook heel leuk), het was vooral leuk omdat er ook jongens op zaten. ’s Winters oefenen in de kerk was wel een hele koude bedoening, ook al had je je winterjas aan. Hoogtepunten waren natuurlijk het zingen tijdens de Paasmis en de Kerstnachtmis, al vond ik het wel stom dat ik dan een jurk of rok aan moest.
- We hebben nu ons eigen winkelcentrum, theater en wat al niet meer, maar in de jaren tachtig hadden we een paar jaar lang ook onze eigen discotheek. Klein maar fijn en een uitkomst voor tieners die nog niet naar Utrecht mochten van hun ouders, dat was Dancing Flash aan de Nedereindseweg. Ik zag er Adam Curry en Spargo en flirtte en danste erop los. (nu is dit De Partner)
- Henkel heette nog Persil en afhankelijk van de windrichting rook ik óf wasmiddel óf de koekjesfabriek Pally tijdens het blokken op mijn puberkamer. En altijd was er het geluid van heipalen in de verte, de soundtrack van de almaar verder uitdijende stad.
- Mijn vader werkte in het gemeentehuis. Of eigenlijk: hij werkte in drie verschillende gemeentehuizen. Nieuwegein groeide immers als kool en daarmee ook het aantal ambtenaren. Hij begon in het pittoreske kleine gemeentehuis aan de Herenstraat (nu zitten er appartementen in dit monument), verhuisde naar het gemeentehuis op City (gesloopt, staat nu een winkel/woonblok met oa. H&M) en werkte tot zijn pensionering in de Meander (nu omgebouwd tot appartementen) waar de gemeente tijdelijk huisde tot het huidige stadshuis op City klaar was.
- In buitenzwembad Watergein in park Oudegein had ik de beste vakantiebaan ooit als kassamedewerker, inclusief zomerverliefdheid op de knappe badjongen. (nu zijn daar sportvelden)
- Achter zwembad Merwestein had je vroeger een fijne grote ligweide met buitenzwembaden waar het ’s zomers goed toeven was.
- Ik ging samenwonen en we kochten een betaalbaar appartement op de Schakelstede, direct naast het politiebureau (nu restaurants en parkeergarage). Achter grensde onze tuin aan het schoolplein van de verdwenen Montessorischool (we werkten beiden fulltime dus we zagen en hoorden nooit iets van die spelende kinderen). Aan de voorkant keken we uit op winkels en het gemeentehuis, ook allemaal verdwenen. Alleen de Cosmo kapper zit nog bijna op dezelfde plek.
- Boodschappen deden in die tijd op vrijdagavond bij de Torro op City. Die veranderde daarna in Konmar en weer later in C1000. (nu zit Mango op die plek)
- De markt was nog gewoon op de Markt in het midden van City. Daarvoor moesten op zaterdag alle auto’s tijdelijk wijken. Aan de rand van de Markt zat een heerlijk Grieks restaurant waar een Griekse vriendin van mij in de bediening werkte. De shoarmazaak even verderop was ons vaste ankerpunt na een avondje stappen buiten Nieuwegein.
- Op de eerste etage van City Plaza zaten fijne verszaken waar ik vaak kwam voor verse salades en losse thee. Later genoten onze dochters er van de poppenkastvoorstellingen op woensdagmiddag.
- Ik werkte een tijd op Laagraven bij een bedrijfje in computerbenodigdheden, vlakbij de (nu verdwenen) Dental windmolen. We verkochten diskettes, de bestellingen kwamen per fax binnen. We hadden al wel computers, met zo’n grote kubus als scherm en die doordringende pieptonen als we verbinding maakten met het wereldwijde web.
- In buurthuis Kerkveld volgden onze dochters dansles, tikten we kinderkleding op de kop voor een prikkie en leenden we weleens speelgoed bij de Speelotheek.
- Kinderkledingbeurzen waren er volop, op het hoogtepunt wel 4 of 5 per seizoen, plus nog een doorlopende kinderkledingbeurs. Handig met snel overal uitgroeiende kinderen. Inmiddels is ook de laatste kledingbeurs ermee gestopt.
- In het oude theater De Kom, bij de tramhalte, trad ik verschillende keren op met popkoor Amazing en voerden we diepe gesprekken op de trap en in de kleedruimte. We zagen er mooie, slechte, ontroerende en minder boeiende concerten en voorstellingen en jongste volgde er dansles (geen succes). Tijdens de pauze was het altijd proppen in de te kleine maar intieme foyer. Jammer dat met het neerhalen van de Passage ook de bioscoop verdween.
Benieuwd naar alle bijbehorende foto’s?
Neem een kijkje op deze site: https://herkenjenieuwegein.wixsite.com/herkenjenieuwegein
Of zoek op trefwoord tussen de foto’s op Facebook: https://www.facebook.com/HerkenjeNieuwegein/
Wat een feest van herkenning!
