Talloze vogels fluiten in alle talen om mij heen terwijl de namiddagzon mijn witte melkflessen verwarmt. De pollen van het net gemaaide gras kriebelen in mijn neus. Sorry buren, het is echt geen corona maar hooikoorts. Dan knerpt er op rechts voor de 24ste keer een mini-tractor inclusief joelende kleuter voorbij en doet op links het buurmeisje poging nummer 88 om zo vals mogelijk mee te zingen met Frozen. Tegelijkertijd gebruikt de achterbuurman zijn zee aan vrije tijd voor het mechanisch schuren van 321 houten planken. Zuchtend plus ik het volume bij van de rustgevende vogelgeluiden op mijn koptelefoon. Helaas kan geen ‘noise cancelling’ op tegen deze frontale geluidsaanval.
Wall of sound
Echt, ik heb niks tegen kinderen. Er lopen hier twee pubers rond die vroeger zeker niet geluidloos buiten speelden. Gelukkig hebben ze tegenwoordig bijna 24/7 doppen in die het hele proces omgedraaid hebben: van geluid producerende wezens zijn het geluid consumerende wezens geworden. Behalve wanneer ze samen ruzie maken. Buitenspelende kinderen? Prima, maar met maar liefst acht opgehokte peuters, kleuters en pre-pubertjes in de aangrenzende achtertuinen wordt mijn geluidstolerantie met enige regelmaat op de proef gesteld. Hoe lief ze ook allemaal -meestal- zijn. Kunnen we niet afspreken dat we tweemaal daags een speel-en-schreeuwuurtje instellen? Kinderen naar buiten, ik binnen meezingend met de muziek op tien: iedereen blij.
 |
| Nicholas Laughlin, Flickr |
Bob de Bouwer
Ook de buurvolwassenen dragen hun steentje bij aan de ‘wall of sound’ in onze Costa Gardenia. Door veelvuldig ruzie te maken bijvoorbeeld (de scheiding op links is er bijna doorheen). Ook hebben de buurmannen in deze quarantaineperiode opeens alle tijd om hun innerlijke Bob de Bouwer te laten shinen. Ze schuren, boren en kloppen er lustig op los. Jippie yaya jippie jippie jeey voor de bouwmarkten, vaak niet zo jippie voor mij als ik net probeer te werken.
 |
| Flickr |
Even losgaan
Laat ik voorop stellen dat we hele aardige buren om ons heen hebben wonen. We groeten elkaar en maken, zeker in deze quarantainetijd, regelmatig een praatje. Nemen pakjes voor elkaar aan en weten hoe de kinderen heten. En de hand in eigen boezem stekend: ook wij hebben zo onze geluidspieken. Bijvoorbeeld als ik thuis koornummers oefen of de jongste even losgaat op dancehits. Echt, ik wéét dat het niet meevalt om je kinderen en jezelf 24 uur per dag, 7 dagen per week thuis te moeten vermaken. Dat het voor iedereen fijn is om je even uit te kunnen leven en af te reageren. En dat dat lekkerder gaat mét geluid.
Dus de volgende keer dat ik die schuurmachine of snerpende kinderstemmen echt niet meer trek tijdens het thuiswerken of ontspannen in onze Costa Gardenia? Dan tel ik tot tien en vervang ik de vogelgeluiden op mijn koptelefoon door ‘storm op zee’ of een fikse tropische regenbui met de volumeknop op 10. We moeten hier tenslotte samen doorheen zien te komen.
